“ผมว่ามันเป็นอะไรที่โง่มาก”
เมื่อคลื่นกระทบหน้าต่างห้องท้ายเรือเข้าอย่างจัง ทำให้มิคาล ซูลฮอกสะดุ้งตื่นขึ้นกลางครัน เขาจึงเริ่มตระหนักว่า เขาคงจะนำเรือหาปลาของเขา ออกมาไกลเกินกว่าความสามารถของมันไปหน่อยแล้ว
เขากำลังหาปลาอยู่บริเวณนอร์ธแบงก์ ในบริเวณเส้น 71 องศาเหนือ ซึ่งอันที่จริงแล้ว มันค่อนข้างจะไกลเกินไปหน่อยสำหรับเรือลำนี้ และด้วยพายุที่โหมกระหน่ำอย่างหนักหน่วงจากรอบด้าน มิคาลจึงตัดสินใจมุ่งหน้ากลับสู่ชายฝั่ง
มิคาลคุ้นเคยกับสภาพอากาศเลวร้ายเช่นนี้เป็นอย่างดีเช่นเดียวกับชาวประมงมืออาชีพคนอื่นที่ทำงานในแถบอาร์กติก เขามักจะใช้ประโยชน์จากทะเลที่บ้าคลั่ง โดยเผชิญหน้ากับคลื่นสูงและลมแรงเพื่อทิ้งสายเบ็ด ซึ่งช่วยให้เขาสามารถจับปลาได้ไว้ด้านหลังของเรือ เขาเป็นชาวประมงมาตั้งแต่อายุ 14 ปี และเป็นกัปตันเรือลำแรกของตัวเองตอนอายุเพียง 23 ปีเท่านั้น ชาวประมงทุกคนที่นี่เรียนรู้ที่จะเข้าใจและเคารพขีดจำกัดของตัวเองเพื่อลดความเสี่ยงให้เหลือน้อยที่สุด แม้กระนั้นก็ตามสถานการณ์เช่นนี้ก็ยังนับว่าอันตรายร้ายแรง